Κυριακή "Εθνικού Διχασμού"...!

Τελικά είναι στο αίμα του Νεοέλληνα (ίσως και του Αρχαίου) να τρώγεται με τα ρούχα του και να είναι, συνεχώς, μέσα στην γκρίνια και την ίντριγκα. Δεν περνάει καλά, βρε αδερφέ, αν όλα λειτουργούν σωστά. Αν συμβεί αυτό, θα δημιουργήσει κάθε είδους προβλήματα και γκρίνια, προκειμένου να «διορθώσει» την κατάσταση.
Για αυτό και στη Νέα Δημοκρατία, όπως κάποτε παλιά και στο κυβερνόν κόμμα, θέλοντας να διώξουν την ήττα και τα παρελκόμενα δεινά της πέρα στα όρη, στα άγρια βουνά, υιοθετώντας πεπατημένες τακτικές, αποφάσισαν τη διενέργεια εκλογών για την εκλογή νέου προέδρου. Συμμετοχική «Νέα» Δημοκρατία, δηλαδή…
Έτσι, η σημερινή Κυριακή 29 Νοεμβρίου βρίσκει την Ελλάδα σε εμφύλια διαμάχη.
Σε πολιτικό επίπεδο, οι εσωκομματικές διαφορές της Νέας Δημοκρατίας είναι ήδη εκφρασμένες, έστω και όχι όλες στήν κάλπη και πάνω από 500.000 ψηφοφόροι έσπευσαν τα καταθέσουν το 2 ευρώ τους, για να λυθεί το πρόβλημα.(!)
Με τεχνικά προβλήματα επί της διαδικασίας, χρήση χειρόγραφων καταστάσεων (που μπορεί να μη διασφαλίζουν την αμεροληψία της διαδικασίας, διασφαλίζουν όμως την απρόσκοπτη συνέχισή της), περιστατικά τραμπουκισμών, η Νέα Δημοκρατία είναι έτοιμη να υποδεχτεί το «Μεσσία» που θα τη βγάλει(;) από την κρίση της. Βέβαια το βγάλει με το βάλει διαφέρουν μόνο κατά ένα γράμμα…!
Από την άλλη, έχουμε και τον αιώνιο ετήσιο εμφύλιο Πρασίνων και Κόκκινων.
Με μία ώρα (ήτοι 19:30) θα διεξαχθεί το ντέρμπυ, λόγω της καθυστέρησης της αποστολής του Παναθηναϊκού να φθάσει στο γήπεδο.
Μα καλά, και αυτοί οι άνθρωποι δεν ήξεραν ότι σήμερα ημέρα εκλογών ο κόσμος στο Κέντρο της Αθήνας θα είναι στους δρόμους και θα έχει κίνηση, ιδιαίτερα στην περιοχή του Καλλιμάρμαρου, όπου έμειναν για πολλή ώρα κολλημένοι;
Ή μήπως αυτή ήταν μιά δικαιολογία και ο μόνος λόγος που μετέφεραν την ώρα είναι για να μην συμπέσει το ντέρμπυ με το κλείσιμο της κάλπης και την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων;
Λέτε οι «Αιώνιοι» να φοβήθηκαν τη σύγκριση;
Θα μου πεις: «Φοβού τον επίτιμο, την κόρη του, το Μεσσήνιο και τον Πανίκο και δώρα φέροντας..».
Ας ευχηθούμε σε νίκη των Πρασίνων, για να χαρεί λίγο και ο απερχόμενος Πρόεδρος Κώστας Καραμανλής, γιατί δεν ξέρουμε αν το σημερινό αποτέλεσμα των εκλογών θα του δώσει αντίστοιχη χαρά.

(δημοσιεύτηκε στο www.newstrap.gr την Κυριακή 29/11/2009 στις απόψεις)

Αφιερωμένο...!

http://www.youtube.com/watch?v=lZmlwmqdnAQ&feature=related

Με τη μαγεία της ελληνικής γλώσσας:

Μη με ξεχάσεις ποτέ
Αν ήσουν εδώ μαζί μου απόψε
θα χαιρόμουν και το ξέρεις.
Ακόμα και το φεγγάρι θα ήταν καλύτερο
που τώρα είναι μικρότερο από ποτέ.
Θα ξεφορτωνόμουν ακόμα και τη νοσταλγία
που από μακριά
έρχεται για να με πάρει.
Από την αγάπη μας, μόνο ένα ξενύχτι
που θα το σβήσει ο χρόνος
και τίποτα δε θα επιζήσει.
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε καμία συνήθειά μου
Στο κάτω κάτω ζήσαμε μαζί
και αυτό δεν είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε το πιο εκπληκτικό παραμύθι
που έχω ποτέ γράψει
ένα καλό τέλος είχε προβλεφθεί και ήταν απολαυστικό.
Ίσως ήταν και λίγο δικό μου λάθος
το να πιστεύω πως θα κρατούσε για πάντα.
Μερικές φορές όλα ξεθωριάζουν
και φεύγουν χωρίς προειδοποίηση.
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε καμία συνήθειά μου
Στο κάτω κάτω ζήσαμε μαζί
και αυτό δεν είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια
Μη με ξεχάσεις ποτέ
ούτε το πιο εκπληκτικό παραμύθι
που έχω ποτέ γράψει
ένα καλό τέλος είχε προβλεφθεί και ήταν απολαυστικό.
μη με ξεχάσεις...
μη με ξεχάσεις...

Κάντε εκλογές, όχι εμπρησμούς…!

Φάγαμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι να ασχολούμαστε με το πότε θα στηθούν οι κάλπες.

Ο κόσμος κάηκε, «γρίπιασε», ο Χριστοφοράκος (δεν;) ήρθε και αυτοί χτενίζονται…!

Κουραστήκαμε να περιμένουμε το Μεσσία (εκλογές). Ας γίνουν επιτέλους μήπως και ασχοληθούμε με κανένα σοβαρό θέμα. Μήπως νομίζουν ότι την ώρα που θα ρίχνω το φακελάκι στη σχισμή, θα λυθεί το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης ή θα σκάσει στο αεροδρόμιο καμία παρτίδα εμβολίων για όλη την επικράτεια;

Έχει γίνει πλέον γραφικό. Αφού τις προάλλες που με ρώτησε η μάνα μου γιατί δεν άπλωσα τη μπουγάδα, της απάντησα αυθόρμητα: « Γιατί δεν ξέρω πότε θα γίνουν εκλογές».

Και έχεις και τον καθένα να ευαγγελίζεται πως ξέρει «εκ των έσω» τις προθέσεις της κυβέρνησης. Αλήθεια; Τότε δεν τις λες και στον Πρωθυπουργό που ακόμα τις ψάχνει;

Εδώ μέχρι και για ευθανασία ακούσαμε. Ευθανασία γίνεται στην περίπτωση ανίατης νόσου ή κλινικά νεκρού ασθενούς. Όπως και να έχει, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο κυβερνών στην εντατική και η χώρα ακυβέρνητη στο έλεός της.

Κρίμα, γιατί ο Πρωθυπουργός είχε μεταρρυθμιστικό όραμα. Αλλά τί φταίει αυτός αν το επιτελείο του είναι βαρήκοο; Είπε ο άνθρωπος μεταρρυθμίσεις, άκουσαν εκείνοι απορρυθμίσεις και να τα αποτελέσματα. Δεν έγινε από πρόθεση, η λάθος πρόθεση…!

Κρυφο-καπνίστε, γιατί χανόμαστε..!

Αλλαγή του νόμου για το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους. Το απόλυτο αλαλούμ…!

Στο γραφείο εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας από παντού τα τασάκια. Οι συνάδελφοι ήταν μονίμως στο κλιμακοστάσιο, έχοντας πιάσει ψιλή κουβέντα αφήνοντας εμάς τους ταλαίπωρους μη καπνιστές να δουλεύουμε μέσα. Μας υποχρεώνουν δηλαδή ότι το μέτρο είναι υπέρ μας, αλλά στην ουσία είναι κατά μας, γιατί ή από υπερκόπωση θα πάμε οι μη καπνιστές ή από νεύρα, που «όλοι είναι αντάμα και ο ψωριάρης χώρια».

Βέβαια, οι σκηνές απείρου κάλλους λαμβάνουν χώρα σε χώρους εξυπηρέτησης κοινού, π.χ. δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες, όπου σε αφήνει σύξυλο ο υπάλληλος και εσύ στέκεσαι στην ουρά να τον κοιτάς στον προαύλιο χώρο να απολαμβάνει το τσιγαράκι του με στωικό ύφος.

Αυτό το μέτρο θα μπορούσε κάλλιστα να ονομάζεται «η εκδίκηση του εργαζόμενου», αφού αποτελεί τη νομιμοποιημένη αφορμή να μη βρίσκεις έναν υπάλληλο στο γραφείο του.

Και φυσικά, η κορυφαία έκφανση του φαινομένου έρχεται στα νυκτερινά κέντρα διασκεδάσεως, όπου όλοι έχουν τα χέρια κρεμασμένα κάτω από το τραπέζι (προσοχή οι καπνιστές, ελλοχεύει κίνδυνος τενοντίτιδας και παρεξηγήσεων!) και ένα χαμόγελο ηδονής..!

Τελικά το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε για τους εξής λόγους, οι οποίοι είναι ενδεικτικοί:

· Σύσφιξη των σχέσεων των εργαζομένων στους χώρους, όπου επιτρέπεται το κάπνισμα,
· Αύξηση της πελατείας των ορθοπεδικών (λόγω τενοντίτιδων),
· Ως δημοσκόπηση για το πόσο έχουμε στη φύση μας τη διάθεσή να καταδίδουμε (λαϊκιστί τη «ρουφιανιά») και τελικά την έχουμε, ζωή να ‘χουμε, αφού η «χαφιεδογραμμή» 1142 έχει πάρει φωτιά,
· Μείωση του φλερτ, αφού πλέον το να «ζητήσεις τσιγάρο» από κάποιον, εκτός του ότι θεωρείται άσκοπη ερώτηση, κινδυνεύεις να σε «καρφώσει» κιόλας,
· Αύξηση των πωλήσεων παντελονιών και καλσόν, γιατί κρύβοντας το τσιγάρο κάτω από το τραπέζι, υπάρχει κίνδυνος αναφλέξεων.

Καημό το έχω σε αυτή τη χωρα να δω μια φορά ένα νόμο, να εφαρμόζεται για τους λόγους, τους οποίους σχεδιάστηκε..!

Ο νεκρός δεδικαίωται...!

Ο Michael Jackson νεκρός. Ένας μύθος νεκρός. Ο «Βασιλιάς της Ποπ» άφησε την τελευταία του πνοή στα 51 του χρόνια (1958-2009).

Η καριέρα του άρχισε πολύ νωρίς. Τα τραγούδια του χιλιάδες, χιλιοτραγουδισμένα σε όλον τον κόσμο. Ο ίδιος κρατάει το ρεκόρ Guinness για τις πωλήσεις album όλων των εποχών (“Thriller”).

Πολλές πωλήσεις, πολλά νούμερα, χιλιάδες φωτογραφήσεις, πολλά φώτα. Λαμπερός κόσμος, αλλά σκοτεινή ψυχή. Η ζωή του δεν ήταν και τόσο ξέγνοιαστη. Από μικρός ένιωσε την απόρριψη. Ο ίδιος είχε δηλώσει πως ο πατέρας του τον κακοποιούσε και έβλεπε τα παιδιά του σαν πηγή εσόδων. Αυτό έδρασε καταλυτικά στο χαρακτήρα ενός παιδιού. Ίσως και αυτός να ήταν και ο λόγος που είχε ευαισθησίες για τα παιδιά, πέραν όλων αυτών που κατά καιρούς έχουν γραφτεί ή καταγγελθεί.

Το χειρότερο όμως που θεωρώ ότι έφερε αυτός ο άνθρωπος μέσα του είναι η μη αποδοχή του ίδιου του εαυτού του, του ίδιου του σώματός του, της ίδιας της ύπαρξής του. Είναι μεγάλο πλήγμα να είσαι εγκλωβισμένος σε ένα σώμα που δε θες και δε μπορείς να αγαπήσεις. Να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να ντρέπεσαι για αυτό που είσαι, παρόλο που εκατομμύρια άνθρωποι σε αποθεώνουν.

Αυτό πραγματικά είναι ο ορισμός της δυστυχίας, που ούτε τα χρήματα, ούτε τα φώτα, ούτε η δόξα κατάφεραν να απομακρύνουν.

Και εκτός όλων αυτών, έρχονται τα σκάνδαλα και η οικονομική κατάρρευση για να κάνουν ένα βασιλιά φτωχό υπήκοο, ο οποίος απομονώθηκε και προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του. Και λίγο πριν το δυναμικό comeback που ετοίμαζε για τον επόμενο μήνα, ήρθε ο θάνατος για να επισφραγίσει το τέλος.

Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να αποκαταστήσει τη φήμη του με το κύκνειο άσμα του και έτσι για κάποιους έφυγε ως « ο παιδόφιλος, που παρενοχλούσε σεξουαλικά παιδιά και που είχε κάνει τις αμέτρητες πλαστικές επεμβάσεις». Ίσως να ήταν και αυτό. Δεν έχουμε δικαίωμα να το κρίνουμε εμείς αυτό. Εξάλλου, ο νεκρός δεδικαίωται.

Για μένα ο Michael Jackson φεύγει ως ένα είδωλο που στιγμάτισε τα παιδικά μου βιώματα με τα τραγούδια του, που φεύγει με εκείνα τα υγρά του εκφραστικά μάτια, ανακουφιζόμενος ότι ίσως συναντήσει έναν καλύτερο κόσμο…!

Rest In Peace Michael…!

«Είναι νόμος το δίκιο του ανέργου;»

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009: Ιερομάρτυρος Ευσεβίου. Σήμερα εκφράστηκε έμπρακτα ο «ευσεβής» πόθος του κεφαλαίου να διατηρείται και να αυξάνει, και όταν νιώθει πως αρχίζει να ελαττώνεται να εγκαταλείπει τις αντίστοιχες δραστηριότητες. Ένα ευρώ λιγότερο είναι για αυτό αδιάσειστος λόγος για την πλήρωση των λιστών του ΟΑΕΔ…

Εκατοντάδες άνεργοι, εκατοντάδες οικογένειες στην ανασφάλεια και ακόμα περισσότερα γιατί, τα οποία δεν μπορεί να απαντήσει ούτε η τέταρτη εξουσία.

Το μόνο συμπέρασμα που πηγάζει από το κλείσιμο εφημερίδας «εν μία νυκτί» είναι πως όλες πλέον οι εξουσίες είναι εγκλωβισμένες στα συμφέροντα. Στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά και στο παρόν, δικαστική, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία υπήρξαν «δεμένες» πισθάγκωνα και «χόρευαν» στο χορό των σκοπών που «σφύριζαν οι κύριοι» των οργανωμένων συμφερόντων. Σε όλο αυτό το «πανηγύρι» οι εναπομείνασες ελπίδες κάποιων ρομαντικών ήταν στον Τύπο, στον «αδέσμευτο τύπο», που δεν υποτάσσεται στα συμφέροντα και μάχεται για την αναζήτηση της αλήθειας και την αποκατάσταση της «τάξης».

Τώρα, αποδεδειγμένα αλλάζει το τοπίο. Ούτε και ο Τύπος μένει εκτός του χορού. Όποιος δε συμμορφώνεται και δε μαθαίνει τα βήματα «διώκεται από τον κύκλο». Αλλά και στο χορό να μπεις, τίποτα δε σου εξασφαλίζει ότι θα χορέψεις καλά.

Γιατί μπορεί να σου ξημερώσει η 22η Ιουνίου και ξαφνικά να σταματήσουν τα όργανα να παίζουν και να τελειώσει ο χορός…!

Κάποτε στην Άγρια Δύση πυροβολούσαν τον πιανίστα, τώρα στο "άγριο κέντρο" πυροβολούν το "όργανο"..!!!

Ξημερώματα στο κέντρο της πρωτεύουσας πυροβολήθηκε ένας αστυνομικός της αντιτρομοκρατικής, που φρουρούσε πολίτη, ενταγμένο στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.

Η πολιτεία στο έλεος της. Ο φρουρός αφρούρητος, ο προστάτης απροστάτευτος.

Η τρομοκρατία καλά κρατεί… Σε όλα τα επίπεδα, ο τρόμος είναι εκείνος που έχει κυριεύσει τη ζωή μας. Τρόμος για το γνωστό, αλλά και για το άγνωστο, για το δυνατό, αλλά και για το αδύνατο, τρόμος για το εγχώριο, αλλά και για το ξένο.

Η πόλη φοβάται. Φοβάται να μιλήσει, φοβάται να περπατήσει, φοβάται να σκεφτεί, να ερωτευτεί, αλλά χειρότερο όλων, φοβάται να ονειρευτεί. Για αυτό η πόλη προτιμά να «κοιμάται», μήπως και ξαναρχίσει να ονειρεύεται…!

Ευνουχισμένη πόλη, ευνουχισμένα όνειρα, ευνουχισμένη ζωή. Μια ζωή απλά να περνάει, δοξάζοντας το Θεό που γυρίσαμε ζωντανοί σπίτι και διπλοκλειδώσαμε την πόρτα, για να μην μπει το «κακό». Το κακό όμως είναι εκεί μέσα στο σπίτι, γιατί είναι μέσα μας, το κουβαλάμε μαζί μας. Είναι στο μυαλό μας, στην ψυχή μας, στην καρδιά μας… Μας έχει στοιχειώσει!

Και αλίμονο, αν συνεχίσουμε να ζούμε έτσι. Και αλίμονο, αν οι νέοι μυηθούμε σε αυτό..!

ΥΓ: Η γυναίκα, η οποία προστατευόταν ως μάρτυρας, έχω την εντύπωση ότι έπρεπε να προστατευτεί από την προβολή της στα ΜΜΕ. Σήμερα το μόνο πράγμα που δε μάθαμε ως πληροφορία είναι πού ετοιμάζεται να πάει διακοπές και αν θα τις αναβάλλει λόγω του απρόσμενου γεγονότος..! Έλεος…

Δε ζητάω πολλά μέχρι 1.200 κυβικά…!!!

• 
  
  Σήμερα, λοιπόν, διάβασα κάπου ότι το Υπουργείο Παιδείας με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς θα μοιράσει στα «πρωτάκια» του δημοτικού, μια σχολική τσάντα με όλα τα απαραίτητα σχολικά είδη. Την τελευταία εβδομάδα είναι πολλά τα υπουργεία που άρχισαν τις παροχές. Εν αρχή το Ανάπτυξης με τα κλιματιστικά, έπειτα το Εθνικής Άμυνας με το 9μηνο της στράτευσης, τώρα το Παιδείας. Άραγε, η σειρά του Μεταφορών να χαρίσει κανένα αυτοκινητάκι πότε έρχεται; Γιατί έχει γράψει πολλά το κοντέρ…!


• 
  
  Έπεσε στο τραπέζι επιστολή του Ρουσόπουλου για τη μη συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. Και τι θα κάνει ο τέως εκπρόσωπος; Με τι θα ασχοληθεί; Θα αλλάξει πρόθεση και από εκ- να γίνει αντιπρόσωπος; Βέβαια, τώρα που το καλοσκέφτομαι θα μπορούσε να γίνει αντιπρόσωπος της Tupperware. Με τόσες γνωριμίες δε θα δυσκολευτεί καθόλου να βρεί πελάτες. «Τα μοναστήρια να είναι καλά…», που λένε και στο χωριό μου…


• 
  
  Θυμήθηκαν μετά το πέρας των Ευρωεκλογών τους λαθρομετανάστες. «Αλλού βαράν τα τούμπανα, αλλού χορεύει η νύφη», πάλι εκ του προαναφερθέντος χωριού ορμώμενο. Ευτυχώς που δεν τους κατηγορήσαμε και για την αποχή… Και εμάς δε μας σκέφτεστε κύριοι; Από πού θα προμηθευόμαστε τσάντες, πορτοφόλια, κοσμήματα κτλ; Η πλήρης ακαλαισθησία στο ελληνικό πολιτικό στερέωμα...


• 
  
  «Αίμα του» χαρακτήρισε σε δήλωσή του ο κύριος Καρατζαφέρης τη ΝΔ. Εδώ κολλάει ο τίτλος του βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη: «Βαμπίρ και κανίβαλοι»…

Μπαμπάκο, να πάρω λίγη αποχή ακόμα;;;

Την επαύριο των ευρωεκλογών αυτό που απασχόλησε όλους, ειδικούς και μη, αναλυτές και κριτές, ήταν το ποσοστό της αποχής. Πρώτη φορά γίνεται δημοσκόπηση για να βρούμε ποιοι ήταν εκείνοι οι λόγοι που οδήγησαν τον κόσμο στην απόφαση να μην ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα. Μα είναι δυνατόν; Ρωτάς κάποιον που δεν πήγε να ψηφίσει ποιος είναι ο λόγος και από την απάντησή του περιμένεις να λάβεις πολιτικό συμπέρασμα;

Το μήνυμα των ευρωεκλογών χάθηκε. Και χάθηκε γιατί οι ελληνικές ευρωεκλογές ήταν ένα δημοψήφισμα μέσα σε μία πολυκατοικία, για το αν ο πρόεδρος Τσίπρας ή ο πρόεδρος Αλαβάνος έχουν οικολογική συνείδηση να ταΐσουν τα παπαγαλάκια ή αν αυτά θα πετάξουν μακριά για Ουρουγουάη. Γιατί για Ευρώπη, πολιτική και χειρισμούς η αλήθεια είναι ότι δεν ακούσαμε κάτι.

Βγαίνουν τώρα και αναφέρουν ότι η αποχή είναι ισοκατανεμειμένη μεταξύ των κομμάτων, κυρίως των μεγάλων. (Βγαίνει μισό δέκατο του ποσοστού παραπάνω, να το αφήσω;;). Και τι σημαίνει αυτό και εσάς κύριοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημοσκόποι; Αλλάζει κάτι αν το ποσοστό της αποχής ανήκει όλο στη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, πέραν της δημιουργίας εντυπώσεων για το ποιο κόμμα προηγείται και ποιων οι «πισινοί» θα κάτσουν στις επόμενες εθνικές εκλογές στους «προνομιούχους θρόνους»;

Και πρόκειται μόνο για δημιουργία εντυπώσεων, αφού δεν αντιπροσωπεύει το πραγματικό αποτέλεσμα. Το πραγματικό αποτέλεσμα δεν έχει αποφασιστεί ακόμα από τα «μεγάλα οικονομικά συμφέροντα». Όταν οι «μπαμπάδες της οικονομίας» μας αποφασίσουν οριστικά ποιος είναι ο καταλληλότερος για τα συμφέροντά τους να γίνει πρωθυπουργός, τότε να μη σας νοιάζει, θα το καταλάβετε. Θα πάψει να είναι ο ένας ο καταλληλότερος πρωυθυπουργός και ο άλλος ο καταλληλότερος να κυβερνήσει και θα ταυτιστούν στο πρόσωπο του ίδιου, αυτό το μέχρι τώρα οξύμωρο φαινόμενο.

Εν μέρει η αποχή ήταν ένα μήνυμα. Για τον κάθε ένα από το δικό του μετερίζι, το μήνυμα των Ευρωεκλογών πρέπει να διαβαστεί διαφορετικά. Κοινή συνισταμένη και συμπέρασμα, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν κοινοί στόχοι, δεν υπάρχουν. Η αποχή για κάποιους ήταν λόγω τριημέρου (πιστεύω για το μεγαλύτερο ποσοστό). Προσπαθώντας να δώσεις σε αυτό το κομμάτι της αποχής πολιτικό στίγμα, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η διεξαγωγή επισφαλών μηνυμάτων.
Από την άλλη, το ποσοστό εκείνο που πραγματικά δεν κατέβηκε στις κάλπες, θέλοντας να στείλει ένα κοινωνικό μήνυμα, είναι εκείνοι οι πολίτες που έχουν δυσαρεστηθεί, εκείνοι που έχουν αγγίξει τα όριά τους, εκείνοι που έχουν χάσει την ελπίδα τους και είναι απαισιόδοξοι στο ότι μπορεί να υπάρξει αλλαγή και αυτή είναι στο χέρι τους, με την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Και εκεί αρχίζει το πρόβλημα το οποίο πρέπει να απασχολήσει τους ιθύνοντες. Όχι ποιο κόμμα θα ψήφιζαν αυτοί αν προσέρχονταν στις κάλπες, αλλά γιατί απαξιώνουν τους πολιτικούς θεσμούς και δικαιώματα που τους δίνει η δημοκρατία μας.

Σκέψεις ζαλισμένης Νεοελληνίδας την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου 2009

- Τ’ άκουσες Κωνσταντίνε μου, τί λένε τα πουλάκια;;;;
- Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
- Και τί θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;; Είναι και αυτοί μια κάποια λύση…
- Βαρέσαμε διάλυση και αυτό δε θέλει ανάλυση..
- Ένα σπίτι πάνω, ένα σπίτι κάτω και στη μέση εγώ, όλο λέω θα φύγω και όλο μένω εδώ..
- Να φύγετε κύριε, να πάτε αλλού..!!
- Και πού να πάμε; Ουρουγουάη; Ή μήπως Αφρική για κανένα κονέ;;
- Να μείνεις να ψηφίσεις.
- Αποκλείεται. Ούτε ένα μπάνιο χαμένο..!!
- Μη μου τα λες αυτά έτσι γιατί είμαι και «ευαίσθητη» ..
- Ευαίσθητη είναι και η ψαλίδα που ανοιγοκλείνει συνέχεια!
- Αλλά εις μάτην.. Μέχρι τώρα δεν έχει κόψει κανένα «κεφάλι»..
- Έχω μία απορία: Τα παπαγαλάκια γιατί τα έκαναν πράσινα; Αφού σε αυτό το χρώμα κάνουν καριέρα τα άλογα. Χάθηκε το ροζάκι που είναι και της μόδας φέτος το καλοκαίρι;
- Φεύγω τώρα. Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα!
- Όπως φεύγεις μάζεψε και καμιά μπροσούρα…
- Θα το κάνω. Όχι για μένα, για το φουκαριάρικο το περιβάλλον και για εκείνους τους πράσινους που «τρέμουν»…!!!

Τι πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη σε μία δημοσκόπηση

Η δημοσκόπηση είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα εργαλεία/ όργανα που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή πληροφοριών, αλλά και τη διεξαγωγή συμπερασμάτων ως προς την πεποίθηση ή τις επιλογές της κοινής γνώμης.

Η διεξαγωγή και τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης απαιτούν την ύπαρξη κάποιων στοιχείων και συγκεκριμένης μεθόδου, προκειμένου να λάβουμε τα πλέον ασφαλή συμπεράσματα, να αποφύγουμε τις παρερμηνείες και τις «εκπλήξεις» που κρύβει η κάλπη.

Τα βασικότερα στοιχεία που πρέπει να ελέγχουμε είναι τα εξής:

Το ερωτηματολόγιο. Ζητήστε προκαταβολικά να ενημερωθείτε για τις ερωτήσεις που θα τεθούν. Θα πρέπει εκείνες να σας αναφέρουν ή να έχουν ερωτήσεις που σας ενδιαφέρουν, π.χ. ποια είναι η γνώμη που έχουν οι πολίτες για τον αντίπαλό σας, ποιο θεωρούν το συγκριτικό του πλεονέκτημα/ μειονέκτημα, ποιο θεωρούν το δικό σας πλεονέκτημα/ μειονέκτημα. Ενημερωθείτε ή εκτιμήστε την κατά προσέγγιση διάρκεια της δημοσκόπησης.

Ο χρόνος διεξαγωγής της. Ο χρόνος που διεξάγεται μία δημοσκόπηση επηρεάζει κατά πολύ και το αποτέλεσμά της. Για παράδειγμα, οι συνεντευξιαζόμενοι μιας δημοσκόπησης που πραγματοποιείται καλοκαίρι σε ένα νομό που αποτελεί αγαπημένο προορισμό διακοπών δεν είναι «τυπικό» δείγμα, γιατί είναι πιθανό να μην αποτελούν μέρος του εκλογικού σώματος του συγκεκριμένου νομού. Επίσης, το αποτέλεσμα μίας δημοσκόπησης μπορεί να είναι διαφορετικό, αναλογικά με την ώρα που τελέστηκε αυτή στη διάρκεια της ημέρας (πρωί, μεσημέρι ή απόγευμα).

Γεωγραφική διασπορά και μέγεθος του δείγματος. Μια δημοσκόπηση θα πρέπει να περιέχει αντιπροσωπευτικό δείγμα από όλες τις συνοικίες της εκλογικής περιφέρειας, της οποίας μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, όσον αφορά ένα Δήμο, θα πρέπει να υπάρχει επαρκής αναλογία δείγματος για κάθε περιοχή ή γειτονιά, ειδικά στην περίπτωση που ο Δήμος περιέχει μειονότητες (πρόσφυγες, αθίγγανους κτλ).

Ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά του δείγματος. Πρόκειται για τους σημαντικότερους παράγοντες, που καθορίζουν τα αποτελέσματα μίας δημοσκόπησης. Το φύλο, η ηλικία, το επάγγελμα, το μορφωτικό επίπεδο, η οικογενειακή κατάσταση κτλ είναι στοιχεία που διαμορφώνουν την απάντηση που δίδεται κάθε φορά. Θα πρέπει το ερωτηματολόγιο μας να περιλαμβάνει ερωτήσεις που να καλύπτουν όλο το εύρος των παραγόντων αυτών και να μας βοηθά να βγάζουμε συμπεράσματα για κάθε έναν ξεχωριστά.

Παρόλ’ αυτά, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πάντοτε ενδέχεται ο κίνδυνος του στατιστικού λάθους, όπως επίσης ότι η δημοσκόπηση είναι μία τάση και όχι η εξομοίωση για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.

«Περί Έρωτος» ή «Ο μόνος θεός με τόσα προβλήματα»

Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, σοφοί και εμπνευσμένοι, ενώ με όλη τη μυθολογία κατάφεραν να καθηλώσουν στο μεγαλείο τους την ανθρωπότητα ανά τους αιώνες, θεωρώ ότι απέτυχαν σε ένα μόνο θεό: στο θεό Έρωτα. Και αυτό γιατί όσο περνούν τα χρόνια ανακαλύπτω σε αυτόν όλο και περισσότερα «κουσούρια».
Ο θεός Έρωτας, λοιπόν, κατά καιρούς χαρακτηρίζεται ως τυφλός. Θα έρθω να συμφωνήσω. Αν κοιτάξετε γύρω σας ή ανατρέξετε στις προσωπικές σας επιλογές, θα το επιβεβαιώσετε και εσείς. Είναι, όμως, και κουφός. Δεν ακούει τίποτα, ούτε τα καλά, ούτε τα κακά. Αλλά και αν άκουγε, έχει ένα μειονέκτημα στο χαρακτήρα του: είναι ξεροκέφαλος. Ό,τι και να του έλεγες, θα κάνει το δικό του.
Επίσης, κακώς συμβολίζεται να κρατάει τόξο. Κανονικά κρατάει «αναπηρικό πι», γιατί είναι και κουτσός (γιατί, πώς αλλιώς εξηγείται ότι σκοντάφτει διαρκώς και πέφτει μέσα σε λακκούβες;)
Άρα το θετικό είναι ότι με τόσες αναπηρίες χαρακτηρίζεται και ως ΑΜΕΑ και χαίρει ειδικής μεταχειρίσεως στις θέσεις parking, κάτι που τον αφήνει αδιάφορο παγερά, γιατί δεν έχει αυτοκίνητο. Εξού και καθυστερεί πολύ να πάει κάπου, είτε πάει αλλού για άλλου ή στη χειρότερη των περιπτώσεων δεν πάει καθόλου.
Αλλά ας μην κατηγορήσω άλλο το Θεούλη, γιατί μπορεί να κατηγορηθώ για βλασφημία, αλλά και γιατί μπορεί να τον πληγώσω και να μη θέλει να με δει..
Άραγε, όμως, αξίζει τον κόπο να περιμένεις μια ζωή, για να σου έρθει ένας θεός και να αντικρίσεις έναν «σακάτη»;;

ΥΓ: Οι χαρακτηρισμοί τίθενται χάριν ποιητικής αδείας και για να προσδώσουν γλαφυρότητα στο κείμενο, προς αποφυγή τυχόν ρατσιστικών παρεξηγήσεων.

Ευρω-εκλογές το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος; Φορτώστε τη Μύκονο με κάλπες…

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009 θα λάβουν χώρα οι Ευρωεκλογές. Μα καλά, αυτοί οι Ευρωπαίοι δε «νιώθουν»;
Δεν ήξεραν, δε ρωτούσαν; Βάζεις τον Έλληνα να πάει να ψηφίσειμ ενόψει τριημέρου; Εδώ δεν πάει τον «καλό καιρό»…
Είχαμε που είχαμε αποχή, απαξιούμε που απαξιούμε τη σημασία των Ευρωεκλογών, μας αναγκάζουν να μην πάμε και τριημεράκι Off (με αγαπημένο προορισμό εποχής τη Μύκονο..).
Και άντε να μας πείσεις πως ίσως οι εκλογές αυτές είναι πιο βαρύνουσας σημασίας από τις εθνικές, αφού πλέον η χάραξη πολιτικής και το κέντρο λήψης αποφάσεων δεν είναι στην πλατεία Συντάγματος, αλλά κάμποσα χιλιόμετρα μακρύτερα, στον «πύργο της Βαβέλ» (από άποψη πολυγλωσσίας και πολυφωνίας).
Και το καλύτερο όλων θα είναι οι διπλές κάλπες, όπου λόγω του ότι το Άγιο Πνεύμα θα έρθει την επόμενη, οι ψηφοφόροι θα ψηφίσουν «α-φώτιστα», ενώ η νέα Κυβέρνηση, επειδή θα εκλεγεί την επόμενη ημέρα θα είναι «πεφωτισμένη».
Λέτε, μετά από τόσα χρόνια να μας κυβερνήσουν επιτέλους οι Illuminati;;;
Πάντως, προσωπική μου εκτίμηση είναι πως το πιθανότερο είναι οι κάλπες να είναι μονές (αλλά και μόνες και έρημες…)

Μακεδονο-προβληματισμοί…

1. Εδώ Μακεδονία, εκεί Μακεδονία, ποια είναι τελοσπάντων η Μακεδονία;
2. Και τί έγινε που υπάρχουν 2 Μακεδονίες; Εδώ υπάρχουν 2 Τρίπολες, 2 Μακεδονίες δε θα υπήρχαν;
3. Από πού καταγόταν ο Αλέξανδρος; Ας πρόσεχε μαζί με κάποιους άλλους (π.χ. Όμηρος) να μη γινόταν σπουδαία ιστορική προσωπικότητα και άρα μήλον της έριδος ως προς τον τόπο καταγωγής του, δημιουργώντας τέτοια προβλήματα. Ενώ εμένα ποια πόλη θα με διεκδικούσε, εκτός της Καλαμάτας (που και αυτή εδώ που τα λέμε αδιάφορη θεωρεί την ύπαρξή μου…);
4. Δηλαδή, αν δεχτούμε τα Σκόπια ως Μακεδονία, θα έχουμε Άνω και Κάτω ή Βόρεια και Νότια Μακεδονία;
5. Ο Κώστας Μακεδόνας σε τί γλώσσα θα συνεχίσει να τραγουδά;
6. Οι Μακεδονίτικες πίτες τί χώρας προέλευσης υλικά θα περιέχουν;
Ένα όμως είναι το σίγουρο: ότι όλη αυτή η Σκοπιανο-Μακεδονολογία είναι ο μόνος τρόπος να ανακαλύψουμε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Γιατί τρίξε, τρίξε τα κόκκαλά του από όλο αυτό το ζήτημα, δε μπορεί, όλο και κάποιος Βεδουίνος θα τ’ ακούσει…

Η παράδοση… στην εντατική!!!

Μεγάλη Πέμπτη πρωί, ως σύγχρονη Νεοέλληνας, αφήνω πίσω μου το κλεινόν άστυ για να περάσω τις διακοπές του Πάσχα στη μαμά πατρίδα.
Φτάνοντας στη γειτονιά μου στην Καλαμάτα ένιωσα τρομερή συγκίνηση, όταν είδα τα παιδιά εκεί να γράφουν (ασπρίζουν) με ασβέστη στο δρόμο «ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ». Ναι, πράγματι, η Βασιλικούλα, ο Νικολάκης και ο Χρηστάκης, παιδάκια του Δημοτικού, βία στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, πιστά στο πατροπαράδοτο έθιμο, «έκαναν» το καθήκον τους. Ένα σωρό σκέψεις με κατέκλυσαν εκείνη τη στιγμή για τα έθιμα και την παράδοσή μας.
Πέραν της χριστιανικής τους σημασίας, το Πάσχα για μας τους Έλληνες έχει μια διαφορετική σημασία, που έγκειται στην παράδοσή μας και στην εθνική μας ταυτότητα.
Αλλά, για ποια παράδοση μιλάμε;;
Παράδοση είναι αυτό που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, ήτοι:
- «Ψευτο-νηστεία» τη Μεγάλη Εβδομάδα για λόγους δίαιτας (για να φορέσουμε την Ανάσταση το φόρεμα και να διαγράφεται καλύτερα με τα μείον δύο κιλά),
- Φαγητό την ημέρα του Πάσχα μέχρι του σκασμού (απενοχοποιημένο, λόγω της ανωτέρω νηστείας),
- Μουσική Έφη Θώδη, Βασίλη Καρρά κτλ (που προσωπικά αρέσκομαι στο να ακούω), αλλά ουδεμία σχέση έχουν με την παράδοση,
- Κίνηση στην έξοδο και είσοδο στις μεγαλουπόλεις, αλλά και τροχαία ατυχήματα,
- Ατυχήματα από τις κροτίδες, τα «μπομπάκια» και τα διάφορα αμφιβόλου προελεύσεως και ποιότητας πυροτεχνήματα,
- «τα πάθη του Χριστού» όλη την εβδομάδα από την ιδιωτική τηλεόραση,
- Και πολλά άλλα που θεωρούμε πλέον «παράδοση».

Παράδοση, όμως, δεν είναι τραυματίες στην εντατική (από ατυχήματα, κροτίδες, δυσπεψίες, κτλ).
Δεν ξέρω αν είναι νωρίς ή αργά να συνειδητοποιούμε τί πρέπει να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές και τί επιλογές μπορούμε να κάνουμε, ώστε το Πάσχα να είναι μια συμβολική ημέρα ή αν τελικά δε μας απασχολεί που έχει «καταντήσει» μια Κυριακή στο χωριό με άφθονο φαγοπότι και λαϊκή μουσική.
Η παράδοσή μας κράτησε στα χρόνια της σκλαβιάς και αλώθηκε στα χρόνια της ελευθερίας.

ΥΓ: Ευχαριστώ τα παιδιά της γειτονιάς μου (Βασιλικούλα, Χρήστος, Νίκος) για αυτές τις σκέψεις και αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια σε κάποιους γονείς, που χωρίς να μπορούμε να αξιολογήσουμε τον τρόπο με τον οποίο το κάνουν, περνούν κομμάτια της παράδοσης και διατηρούν τα τελευταία ζωντανά έθιμα από γενιά σε γενιά.

Να ‘μαι και εγώ… (κάτι σαν editorial)

Μεγάλη Τετάρτη 2009 ξύπνησα με δημιουργική διάθεση. Είπα, λοιπόν, ότι σήμερα θα κάνω κάτι για το οποίο θα νιώσω υπερήφανη για το αποτέλεσμα. Δυστυχώς, λόγω νηστείας, στο σπίτι δεν υπήρχαν αβγά να φτιάξω ένα κέικ, οπότε έφτιαξα αυτό εδώ το blog… Τώρα αν αυτό το blog θα με κάνει υπερήφανη, θα το δείξει η ιστορία. Μέχρι τότε όμως, εγώ βρήκα ένα ακόμη χόμπι (όπως όλα εκείνα που ξεκινώ ενθουσιασμένη και τα παρατώ μετά από μία εβδομάδα…).
Εδώ μέσα, θα συμπεριφέρομαι σαν το νέο μου ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Κάθε Πρωτοχρονιά παίρνω νέο ημερολόγιο και κάνω στοχοθεσία. Τσεκάρω τί πρέπει να γίνει μέχρι μια ημερομηνία και στο τέλος της κάθε ημερομηνίας κάνω ανασκόπηση της ημέρας, σχολιάζοντας με το ανάλογο ύφος κάθε φορά. Κοιτώντας τα ημερολόγια των προηγούμενων χρόνων, υπάρχουν μακρές περίοδοι ημερών ή και μηνών, οπού δεν έχω γράψει τίποτα εκεί. Είναι οι περίοδοι, όπου κλείνομαι στον εαυτό μου και απλά υπάρχω, αλλά δε ζω… Ελπίζω να μη συμβεί αυτό και στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.
Βρήκα, κυρίες και «κύργιοι», αγαπητοί μου φίλοι επιτέλους και εγώ βήμα και λόγο και καλά να πάθετε, αφού μου θέλατε ελευθεροστομία, ελευθερία λόγου και έκφρασης.
Απολαύστε τα αποτελέσματά τους…

(Όλα τα σχόλια καλοδεχούμενα, τα δε άσχημα και πικρά επιβάλλονται…)

Auf Wiedersehen!